1865

Historia firmy rozpoczyna się w 1865 roku w Velbert od Wilhlema Karrenberga i jego domu przy „Schnorrbeutel”. Z powodu niedogodnego położenia, postanawia on rozpocząć poszukiwania lepszej lokalizacji dla swojego domu. Znajduje takowe przy „Heidefeld” - dzielnicy małych warsztatów (kuźni), dokąd przeprowadza się w roku 1869.

Dom przy Heidefeld istniał jeszcze do końca lat 50 XX wieku na terenie, który obecnie należy do firmy i znajduje się około 200 metrów od dzisiejszej siedziby głównej.

Firma stale się rozrastała a trzej synowie właściciela: Julius, August i Ernst po zakończeniu edukacji szkolnej, zasili szeregi firmy swojego ojca. Najstarszy z nich w roku 1874, August w 1884 a najmłodszy w roku 1886. Zdjęcie z roku 1888 pokazuje założyciela firmy wraz z trzema synami, pracownikami i jednym uczniem, pochodzącym z Mulheim a zwanym „Bubsche”.

1900

W roku 1895 oddano do użytku nowe pomieszczenia fabryczne Shedbau. Pięć miesięcy później, również dom mieszkalny zbudowany przy ulicy Wulfrather, był gotowy do zamieszkania.

Technika produkcji zamków zmienia się. Dotychczas pracowano wyłącznie przy użyciu pras ręcznych a obróbka powierzchni odbywała się tylko przy użyciu pilników. Można więc powiedzieć, że zamki wykonywane były ręcznie od początku do końca.

W nowym budynku rozpoczęto produkcję z wykorzystaniem pras mechanicznych a wykończenie powierzchni odbywało się na kamieniach szlifierskich. Do napędzania maszyn służył silnik gazowy 6 PS. Rozbudowana w 1895 firma już trzy lata później została powiększona o nową kotłownię i maszynownię. W kolejnych latach powstaje szlifiernia. Rok 1903 to istotny etap w rozwoju historii firmy. Wtedy to właśnie, jako kolejny krok w procesie rozbudowy, powstaje ślusarnia.

1920

Jeszcze za swojego życia Wilhelm Karrenberg, który w momencie przeprowadzki miał już 60 lat, powierza firmę swoim trzem synom. Pierwszy wpis do rejestru handlowego z dnia 28.06.1901 nazywa synów: Juliusa, Augusta i Ernsta wspólnikami jawnej spółki handlowej. Wtedy też założyciel wycofał się z kierownictwa firmy.

Pierwsza wojna światowa była dla firmy trudnym okresem. Prawie wszyscy zatrudnieni, choć nie od razu, zostali powołani do służby wojskowej. Nie ominęło to również pracujących w firmie  właścicieli i ich synów. Dwóch z nich, a mianowicie Fritz i Ernst Junior, z wojny już nie powróciło. Julius – najstarszy z właścicieli  w 1915 roku w skutek przepracowania poważnie podupadł na zdrowiu.  Z tego powodu Ernst zostaje zwolniony ze służby wojskowej, i przejmuje kierowanie firmą.

Firma, która do roku 1916 sprawiała wrażenie wymarłej, zaczęła ożywać. W tym czasie pracownikami były prawie wyłącznie kobiety. Do końca wojny udało się dotrwać mimo niewielu rąk do pracy. W tym czasie, na tokarkach produkowano elementy zbrojeniowe, jak również wyrabiano uzdy i wędzidła.

Wilhelm Karrenberg umiera w roku 1916, jeszcze przed zakończeniem wojny a 6 lat później  jego żona.

1925

1925. Po zakończeniu wojny zostaje wznowiona produkcja zamków drzwiowych. Jak szybko starano się zwiększyć produkcję pokazuje fakt, że w roku 1921 rozpoczęto dalszą rozbudowę działu pras i narzędziowni. Nowo budowane hale były podpiwniczone. Piwnice były wykorzystywane jako magazyny surowców.

Zespół budynków rozciągał się do ówczesnej Lindenstrasse, dzisiejszej – Feuerdornstrasse.

Podczas francuskiej okupacji zagłębia Ruhry w roku 1923, Velbert należało do „okupowanego terenu“. Niepokoje i niedogodności potęgowała panująca inflacja. Dążenie do tego aby towary, pomimo blokady celnej, były dostarczane na pozostałe tereny Niemiec jak również usiłowania aby możliwie długo utrzymywać pracę, spowodowały, że firma za nieprzestrzeganie francuskich przepisów celnych i „bierny opór“ miała proces przed sądem francuskim w Dusseldorfie.

Zakończyło się to karą pieniężną, która później została przez Rzeszę Niemiecką zrekompensowana. Jednak z powodu bardzo dużej inflacji, była to tylko nominalna rekompensata.

Wprowadzenie waluty zastępczej – Rentenmarek położyło kres panującemu chaosowi.
Przelicznik nowych Rentmarek do starych marek wynosił 1: 1.000.000.000.000 (1 bilion).

W roku 1923 dokonano pierwszego zakupu samochodu ciężarowego marki NAG a  dwa lata później pierwszego samochodu osobowego – marki OPEL.

1945

W okresie międzywojennym kierownictwo firmą należało do Ernsta, najmłodszego z synów założyciela firmy oraz Karla – najstarszego z synów Juliusa Karrenberga.
Rodzeństwo Karla otrzymało spadek w postaci udziałów, doprowadzając tym samym do tego, że firma przyjęła formę spółki komandytowej.  Jeden z udziałowców - Otto Karrenberg pracował w firmie od końca lat 20-tych aż do 1947 r. .August, drugi z synów założyciela, pracował w firmie do wybuchu drugiej wojny światowej. Jego ostatni syn  Eugen kierował działem wysyłek. Do roku 1928 sytuacja ekonomiczna była dobra aż do nadejścia światowego kryzysu gospodarczego wtedy to pojawiło się bezrobocie w nieznanej dotychczas skali.
Zła sytuacja ekonomiczna branży zamków utrzymywała się jeszcze w latach 30. Dopiero ostatnie lata przed drugą wojną światową przyniosły ożywienie gospodarcze. Ernst zmarł krótko przed wybuchem  wojny w roku 1939 a jego syn Walter, czynny zawodowo już od 1917 roku, wszedł do kierownictwa firmy.

Wybuch drugiej wojny światowej, podobnie jak i pierwszej, wprowadził firmę w trudną sytuację. Produkcja zamków mogła się odbywać tylko w małym zakresie a park maszynowy, rozbudowany przez większą ilość tokarek, został przestawiony na produkcję materiałów zbrojeniowych

Pierwsze lata po wojnie były dla firmy ciężkie. Sytuacja uległa zmianie po wprowadzeniu reformy walutowej. Wówczas to nastąpił dalszy rozwój przedsiębiorstwa..

W latach 1945/46 została w pełni zmodernizowana narzędziownia..

1960

W latach 1952/53 rozpoczęto produkcję pierwszych wkładek bębenkowych. Znaczny wzrost ich produkcji nastąpił w końcu lat 50 wraz z rozwojem branży zamknięć.

Zimą 1954/55 po raz pierwszy do produkcji zamków zostały zatrudnione kobiety.

W pierwszej połowie lat 50 śmierć zebrała bogate żniwo w szeregach udziałowców i menedżerów firmy. W 1950 umiera August Karrenberg a wraz z nim pokolenie synów założyciela firmy. Jego syn Eugen, który podczas wojny został dotknięty ciężką chorobą, umiera w roku 1953.

W roku 1954 dużą stratą dla firmy była śmierć Karla. Na jego miejsce do zarządu wkracza, urodzony w 1924 roku jego syn – Friedrich. Wówczas rozpoczyna się  kierowanie firmą przez czwarte z kolei pokolenie. Walter Karrenberg zmarł w roku 1956 a jego brat Dr Wilhelm Karrenberg zajął funkcję prokurenta.

W Ameryce zostaje opracowany nowy typ zamka, który zyskuje popularność nie tylko w USA,  ale również w całej  Ameryce środkowej i południowej. W Europie jest on nazywany zamkiem gałkowym z wkładką a jego amerykańska nazwa brzmi: „tabular lock“. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że mechanizm zamykania jest wbudowany w rurkę. Nie miał on nic wspólnego z tradycyjnym zamkiem produkowanym dotychczas  w Velbert.

Późniejszy dyrektor firmy Kriesten stworzył program produkcyjny zamków tego typu. Velbert było jedynym miejscem w Niemczech, gdzie do lat 90 odbywała się ich produkcja.
W kolejnych latach firma rozrastała się tak, że w roku 1957 liczba zatrudnionych wyniosła już około 150 osób.

W latach 50-tych wprowadzono system wynagradzania zależny od wydajności produkcyjnej a w roku 1958 zastosowano go również przy montażu wkładek bębenkowych.
W roku 1957 wraz z wprowadzeniem rysunku technicznego, poczyniono istotny krok w kierunku dokładnego zapisu i bardziej precyzyjnej produkcji.
Z końcem lat 50 zaczęto obok praktyk zawodowych stosować również szkolenia teoretyczne.

1970

W 1962 została całkowicie odnowiona lakiernia. W roku 1965 zakupiono dodatkowo dom przy ulicy Wulfrather, gdzie zorganizowano mieszkania dla współpracowników i warsztat.

Na przełomie lat 50 i 60zostały wprowadzone nowe zasady planowania produkcji. Karty planowania produkcji wprowadzono początkowo dla wkładek bębenkowych i zamków gałkowych a następnie dla pozostałych zamków. A w latach 60 wprowadzono system premiowania.

Prowadzący dział finansowy Dr Wilhelm Karrenberg zmarł w roku 1965 roku.

Od roku 1966 ma miejsce znacząca rozbudowa parku maszynowego służącego do  produkcji wkładek bębenkowych. Wiele z tych maszyn było własnej produkcji. Miały one duże znaczenie dla potencjału produkcyjnego firmy.
W zakresie racjonalizacji  produkcji zamków obok inwestycji w park maszynowy, rozwijano przede wszystkim elementy odlewane oraz obróbkę galwaniczną.

Z końcem lat 60 wymagania nakładane przez urząd kontroli gospodarczej były co raz to większe. W tym zakresie firma była szczególnie postępowa a wybrane rozwiązania stanowiły wzorcowy przykład projektów jakie powinny mieć zastosowanie w firmie.

W 1970 roku firma zatrudniała już 280 pracowników.

1980

W roku 1973 zostaje zakupiona pierwsza nacinarka do 6 zastawkowych wkładek bębenkowych, wprowadzając tym samym ogromny postęp w dziedzinie wkładek. Zwiększyła się różnorodność kombinacji i po krótkim czasie firma WILKA stała się pierwszym dostawcą wkładek bębenkowych, które przy standardowej długości, dają możliwość użycia 6 sztyftów zastawkowych. W roku 1979 firmie został udzielony patent na nacinane kątowo klucze, który to otworzył dostęp do rynku systemów klucza. Było to możliwe wraz z pojawieiem się nowej generacja profili, po raz pierwszy zastosowanej w dziedzinie wkładek bębenkowych, które z kolei dało pole do  indywidualizacji profili klucza – znak towarowy WILKA stał się na profilu widoczny. Lata 70 to początek dla zamków profilowych. Na gruncie szerokiej oferty profili aluminiowych i tworzywowych wykorzystywanych do produkcji drzwi, zostaje stworzony nowy, pokaźny program produkcyjny. W roku 1979 uruchomiona zostaje pierwsza linia zamków przeciwpanicznych. Z rokiem 1978 pojawia się pierwsze ryglowanie wielopunktowe a WILKA zostaje w Niemczech praktycznie pionierm w tej dziedzinie. W roku 1985  uruchomiony zostaje komplety program będący istotnym wkładem w ideę zapewnienia bezpieczeństwa, w realiach  wciąż rosnącej na ówczesnych lata przestępczości. W roku 1980 WILKA liczy już sobie około 290 zatrudnionych.

1990

Rok 1989 zapisał się w historii firmy złą kartą. Zmarł nagle Friedrich Karrnberg, który piastował przez  ponad 30 funkcję zarządzającego firmą. Doprowadził on, przez wszystkie lata swojej zawodowej drogi, firmę do poziomu stabilnego i odnoszącegu sukcesy przedsiębiorstwa. Z powodu, że żaden z pozostałych członków spółki, nie mógł się podjąć kierownictwa firmą, w roku 01.01.1990 nastąpiła zmiana statusu prawnego na WILKA Schliesstechnik Spółka z ogranicznoną odpowiedzialnościa. Nazwisko Karrenberg pozostalo w wydzielonej spółce holdingowej, Wilhelm Karrenbert GmbH + Co. Zgromadzenie wspólników wyznaczyło na następców kierownictwa firmy: Hansa-Joachima Rusta, syna współwłaścicielki Pani Ruth Rust i Wolfganga K. Schlieper, zięcia zmarłego Fridricha Karrenberga. Obaj Panowie przez wiele lat byli  czynni zawodowo w firmie i podzielili zakres swojego działania na takie obszary, nad którymi dotąd sprawowali opiekę. Na początku 1990 roku w firmie zatrudnionych było ponad 300 pracowników.

2000

Narzędzia takie jak system-CAD w 1991 lub system archiwizacji w 1994 stały się normą dnia codziennego i w 1995 roku została uruchomiona pierwsza laserowa nacinarka. Dała ona możliwość produkcji krótkich  serii i wzorów z nieznaną dotychczas szybkością i precyzją. Z poczatkiem 1994 zostaje wprowadzony ruchomy czas pracy i w tym samym roku otwarta zostaje pierwsza stołówka zakładowa. W roku 1996 WILKA otrzymuje certyfikat jakości DIN EN ISO 9001. W roku 2001 zostaje zaprezentowany pierwszy system klucza poziomego WILKA, który ulokował się w górnym segmencie produktów z dziedziny bezpieczeństwa. Wyraźny krok został postawiony wraz ze stworzeniem rygli kątowych i zamków dodatkowych w niestandardowym design. Aby przeciwdziałać spadającej koniunkturze w budownictwie w Niemczech, jesienią 2001 roku została uruchomiona na ternie Polski,  w Lesznie firma - córka. Jej utworzeniem chciano zapewnić serwis na przyszłościowych rynkach Europy Wschodniej. Pierwszym krokiem obok zatrudnienia pracowników handlowych, było stworzenie magazynu. Z końcem 2001 roku uruchomiono pierwszą maszynę produkcyjną – urządzenie do w pełni automatycznej produkcji klucza poziomego. W marcu 2003 umiera nagle Hans-Joachim Rust a Wolfgangowi K. Schlieper zarząd spółki powierza samodzielne kierownictwo firmą. Posiadane kompetencje w zakresie profili aluminiowych poparte są opracowaniem kompletnych rozwiązań w dziedzinie drzwi przeciwpanicznych.

2015

W roku 2008 WILKA zaangażowała się jako współorganizator w regionalnej inicjatywie mającej na celu utworzenie wyższej szkoly kształcącej w zakresie okuć i techniki zamknięć. Wiązało się z tym coroczne, przez okres pięciu lat, wsparcie Było to wyrazem więzi do regionu i miasta Velbert. Na bazie miedzynardowych standardów Mirafare, w roku 2008 powstają w WILKA pierwsze wkładki elektroniczne. Rok 2009 był rokiem ogólnoświatowego kryzysu finansowego, który był odczuwalny również w WILKA, chociaż w mniejszym niż w innych branżach zakresie. Regresja skupiła się w szczególności na pojedynczych rynkach exportowych. W przeciwieństwie do innych  przedsiębiorstw z branży, udało się utrzymać miejsca pracy jak również pełen wymiar czasu pracy. Położono główny nacisk na całkowicie nową seirę zamków do drzwi profilowych. W zakresie zaś wkładek bębenkowych sprawdzano nowe możliwości rozwiązań  jako przeciwwaga do aktualnych metod używanych przy włamaniach. Z rokiem 2010 wkracza do firmy szóste już  pokolenie w osobie Roberta Schliepera. Aby w pełni poznać produkt i zdobyć wiedzę w zakresie produkcji, swoją pracę z firmie rozpoczął od strony technicznej. Doświadczenia lat ubiegłych ze zmieniającym się priorytetami, jak również trudności na pojedyczych rynkach exportowych, wymusiły reorganizację sprzedaży. Rok 2012 przyniósł największe w historii firmy inwestycje, przekraczające 5 milionów Euro. Jak do tej pory były to największe inwestycje w histori firmy. W roku 2015 firma może się pochwalić 150-letnią tradycją.

2020

Rok 2016 wprowadził zmiany w zarządzie firmy. Po 27 latach Wolfgang K. Schlieper przekazał funkcję dyrektora zarządzającego swojemu synowi Robertowi Schlieper, który jest szóstym pokoleniem firmy WILKA.
Jeszcze w tym samym roku wprowadzono pierwsze działania na rzecz jednego z największych procesów restrukturyzacyjnych produkcji. Zakrojone na okres dwóch lat plany zakładały inwestycje w maszyny z budżetem ponad 7 milionów euro, przy jednoczesnym zwiększeniu mocy produkcyjnych i optymalizacji procesów produkcyjnych. Uzyskano również dodatkową powierzchnię produkcyjną wielkości 1600 m².

2017 Rozwój segmentu zamków do drzwi profilowych, wkładek bębenkowych i elektroniki wyraźnie pokazuje ducha innowacyjności firmy. Skoncentrowanie się na branży konstrukcji metalowych jest pewnego rodzaju kompromisem, wobec podjętej decyzji o zaprzestaniu produkcji zamków do drzwi drewnianych.

2019 Wraz ze strategią „ WILKA - Fit for Future “, która będzie obowiązywała do roku 2030, firma dostosowuje się do zmieniających się warunków na rynku. Realizacja strategii zapewnia długofalową rentowność, jak również satysfakcję pracowników i Klientów.