1865

Wilhelm Karrenberg start in 1865 in zijn eigen woning „Am Schnorrbeutel“  in Velbert met een paar vijlen en kleine gebruiksvoorwerpen uit de branche de eigen zelfstandigheid.  Het huis lag tamelijk afgelegen, wat vermoedelijk de reden was waarom er naar een andere behuizing op zoek werd gegaan. Die werd gevonden aan het „Heidefeld“, een vakwerkhuisje, waarnaast zich een kleine werkplaats (smidse) bevond. In 1869 vond de verhuizing plaats.

Het huis 'am Heidefeld' stond nog tot aan het eind van de jaren vijftig van de vorige eeuw op het terrein, dat inmiddels weer in het bezit van de onderneming is - ca. 200 meter verwijderd van de huidige hoofdvestiging. De onderneming groeit gestaag en de drie zonen van de eigenaar, Julius, August en Ernst, treden allen na het verlaten van hun school tot de onderneming van hun vader toe. De oudste zoon Julius in 1874, August in 1884 en Ernst, de jongste zoon in 1886. Een foto uit 1888 toont de oprichter van de onderneming met zijn drie zonen, drie arbeiders en een leerling. De uit Mülheim afkomstige leerling heette „Bubsche“.

1900

In 1895 werd de nieuwe fabrieksruimte betrokken. Vijf maanden later is ook het woonhuis, dat aan de Wülfrather Straße 64 werd opgetrokken, gereed voor bewoning. De techniek van de slotenfabricage begint te veranderen. Tot dusver was er alleen met handpersen gewerkt, de oppervlaktebewerking geschiedde met de vijl. Slotenfabricage was pure handarbeid. In het nieuwe gebouw werd de overstap naar mechanisch aangedreven persen gemaakt; de oppervlakken werden voortaan met slijpstenen of amarilschijven geslepen. Als aandrijfbron voor de machines diende een gasmotor van 6 PK. De nieuwbouw van 1895 wordt al drie jaar daarna met de aanbouw van een ketel- en machinehuis verder uitgebreid. In een verdere aanbouw wordt vervolgens een slijperij ingericht. In 1903 wordt een voor de toenmalige omstandigheden belangrijke uitbreiding gerealiseerd, de tegenwoordige slotenmakerij.

1920

Reeds tijdens zijn leven droeg Wilhelm Karrenberg, die op het tijdstip van de verhuizing al 60 jaar was, het bedrijf over aan zijn drie zoons. De eerste inschrijving in het handelsregister d.d. 28 juni 1901 vermeldt de zonen Julius, August en Ernst als vennoten van de 'Offene Handelsgesellschaft' oftewel een vennootschap onder firma. De oprichter trok zich volledig uit de bedrijfsleiding terug. De eerste wereldoorlog bracht het bedrijf in grote moeilijkheden. Bijna alle werknemers werden, zij het niet onmiddellijk, voor de militaire dienst opgeroepen. Ook de in het bedrijf werkzame zonen moesten  soldaat worden. Van hen keerden er twee, namelijk Fritz en Ernst jr. na de oorlog niet terug in het bedrijf. Ernst, de jongste van de drie vennoten, werd voor dienst opgeroepen. Julius, de oudste, sloopte zichzelf in het vele werk, wat leidde tot een fysieke ineenstorting in 1915. Daardoor ontstond de mogelijkheid om Ernst van de oorlogsdienst vrij te stellen, zodat hij de leiding van het bedrijf kon overnemen. Daardoor kon er in 1916 weer wat leven in de "smederij" worden geblazen, die tot dan toe een nagenoeg volledig uitgestorven indruk had gemaakt. Met slechts enkele arbeidskrachten, voornamelijk vrouwen, was men in staat, tot aan het eind van de oorlog op de been te blijven. Op de draaibanken werden handgranaten gedraaid, op de persen klinknagels voor kardoezen geslagen, bovendien werden er trensen en bitstangen voor paarden vervaardigd.

Nog voor het einde van de oorlog, in 1916, overlijdt Wilhelm Karrenberg, zijn echtgenote overleeft hem nog 6 jaar.

1925

Na het einde van de oorlog werd de productie van deursloten opnieuw ter hand genomen. Hoe snel men de productie vervolgens wilde uitbreiden, blijkt uit het feit dat in 1921 al een uitbreiding werd gerealiseerd, waarin een deel van de persenafdeling en de gereedschapsmakerij werden ondergebracht. Ook deze nieuwbouw werd onderkelderd. De kelder diende als uitbreiding van de materialenopslag. Het uitgebreide complex reikte daarmee tot aan de toenmalige Lindenstraße, de huidige Feuerdornstraße. Tijdens de Franse inval in het Roergebied in 1923 behoorde Velbert tot „bezet gebied“. Naast die omstandigheid zorgde ook de inflatie voor veel onrust en tal van onaangename situaties. Vanwege haar pogingen om, ondanks de Franse douaneblokkade, goederen naar het overige Duitsland te leveren en de productie op die manier zo lang mogelijk overeind te houden, raakte de onderneming wegens het niet opvolgen van de Franse douanevoorschriften in deze tijden van „passief verzet“ in een proces verwikkeld, dat voor een Franse rechtbank in Düsseldorf werd afgehandeld. Dit eindigde met een geldboete, die later door het Duitse Rijk werd vergoed. Dit betrof evenwel een nominale vergoeding, want in deze tijd van enorme inflatie gingen al spoedig alle waardemaatstaven verloren. In de kolommen van de kasboeken was geen plaats meer voor de astronomische getallen, tot de invoering van de rentemark aan de nachtmerrie een einde maakte. De ruilvoet van de nieuwe rentemark ten opzichte van de oude mark bedroeg 1 : 1.000.000.000.000 (1 biljoen).

In deze periode valt ook de eerste motorisering van het bedrijf. In 1923 werd een vrachtwagen van het merk NAG aangeschaft. Twee jaar later volgt ook de aanschaf van de eerste personenauto, een Opel-limousine.

1945

1960

1970

In 1962 werd de lakkeerderij compleet vernieuwd en in 1965 werd het woonhuis aan de Wülfrather Straße 56 bijgekocht. Hier werden woningen voor medewerkers gerealiseerd en de schrijnwerkerij ondergebracht. Op het vlak van de bedrijfsmatige organisatie werden eind jaren vijftig resp. begin jaren zestig de voorwaarden voor modernere procedures geschapen. Na het knopslot- en cilindersegment werden ook in het slotensegment planningsregisters opgebouwd en geïnstalleerd. Naast de introductie van eerste premiesystemen in de jaren zestig werd door de ontwikkeling van een vergelijkingssysteem voor streefwaarden/actuele waarden ook gestart met de invoer van een groot aantal kostenplaatsen.

In mei 1965 overleed Dr. Wilhelm Karrenberg, die met de financiële leiding van de onderneming belast was.

Ten aanzien van de machineuitrusting voor het cilindersegment waren de jaren na 1966 van bijzonder belang. Een groot aantal van deze machines werd in eigen beheer geproduceerd en vormde een technische verrijking. In het slotensegment waren naast de investeringen in machines vooral spuitgietwerk en verzinkte componenten doorslaggevend voor de duidelijke rationalisatie in de productie. Eind jaren zestig werden de voorschriften van de arbeidsinspectie steeds uitgebreider. Op dit vlak was het bedrijf bijzonder vooruitstrevend, wat ook tot uitdrukking kwam in de foto's, die de beroepsvereniging als voorbeeld van vooruitstrevende installaties in het bedrijf liet maken. 1970 telde het bedrijf reeds 280 medewerkers.

1980

In 1973 werd de eerste insnijmachine ingezet voor cilinders met 6 stiften Dit bracht een belangrijke ommezwaai te weeg - de variantenveelvoud nam toe en na korte tijd was het bedrijf de eerste aanbieder van standaardcilinders, die bij een normale bouwlengte standaard over 6 stiften beschikten. In 1997 ontving het bedrijf een patent op schuine sleutelinsnijdingen, dat de markt opende naar grote sluitsystemen. Dat geschiedde in samenhang met een nieuwe profielengeneratie, die in het kader van de sluittechniek voor het eerst de mogelijkheid van individualisering van het sluitprofiel schiep - het handelsmerk WILKA was op het profiel afleesbaar. De jaren zeventig markeerden in het slotensegment ook de geboorte van de profielsloten. Door brede toepassing van aluminium- en kunststofprofielen in de deurenbranche werd hier een indrukwekkend programma opgebouwd. In 1979 volgde het eerste anti-paniek slot. In 1978 werd feitelijk als trendsetter in Duitsland de eerste meervoudige vergrendeling ontwikkeld. Deze werd in 1985 door een compleet programma afgelost - een bijdrage aan de steeds hogere veiligheidsbehoefte ten gevolge van de als maar toenemende inbraakcriminaliteit in die jaren.

In 1980 telt de onderneming inmiddels ca. 290 werknemers.

1990

Aan het jaar 1989 heeft de onderneming een droevige herinnering. Na meer dan 30 jaar als beherend vennoot de leiding te hebben gehad overleed onverwachts de heer Friedrich Karrenberg. Hij had de onderneming onder zijn beheer tot een succesvol en gezond bedrijf gemaakt. Omdat van de overgebleven vennoten niemand de leiding kon overnemen, werd de firmanaam per 01-01-1990 gewijzigd in WILKA Schließtechnik GmbH. De naam Karrenberg bleef in de afgesplitste eigendomsvennootschap, de Wilhelm Karrenberg GmbH + Co, behouden. Door de vergadering van vennoten werden de heer Hans-Joachim Rust, zoon van de mede- eigenaresse, mevrouw Ruth Rust, en de heer Wolfgang K. Schlieper, schoonzoon van de overleden Friedrich Karrenberg als opvolgers in de ondernemingsleiding aangewezen. Beiden waren reeds vele jaren in de onderneming werkzaam en zij verdeelden de hun tot dusverre toegewezen zakelijke gebieden dienovereenkomstig onder elkaar. Begin 1990 bedroeg het aantal werknemers van de onderneming ca. 300.

2000

Elektronische hulpmiddelen, zoals het CAD- systeem in 1991 en het archiveringssysteem in 1994 deden hun intrede in de bedrijfsroutine en in 1995 werd de eerste lasersnijmachine geïnstalleerd, waarmee kleine series en modellen in tot dan toe ongekende snelheid en precisie konden worden geproduceerd. Begin 1994 werden voor de werknemers flexibele tijden ingevoerd en in het zelfde jaar opende het bedrijfsrestaurant zijn deuren.

In 1996 ontving de kwaliteitsdienst van de onderneming de certificatie conform DIN EN ISO 9001

In 2001 werd het eerste WILKA-keersleutelssysteem op de markt aangeboden. Dit etableerde zich in het hoogste veiligheidssegment. In het slotensegment vormden dwarsvergrendelingen- en bijzetsloten met een bijzonder design een markante stap voorwaarts.

Om de sinds jaren teruglopende bouwconjunctuur in Duitsland het hoofd te bieden, werd in de herfst van 2001 de eerste dochteronderneming in Leszno, Polen, geopend. Hiermee wilde men door een servicebedrijf ter plekke inspelen op de toekomstmarkten van Europa. Als eerste stap werd naast de aanstelling van een buitendienst-team een voorraad- magazijn ingericht. Eind 2001 werd de eerste robot in de fabricage ingezet – een systeem voor volautomatische productie van keersleutels. In maart 2003 overleed plotseling Hans-Joachim Rust en Wolfgang K. Schlieper werd door de vennoten als enige leidinggevende benoemd.

De kerncompetentie in het segment profieldeuren werd door de ontwikkeling van complete oplossingen voor vluchtdeuren in dit segment onderstreept. 

2015

2008 nam de onderneming als een van de mede-initiatoren deel aan het regionale initiatief tot oprichting van een hogeschool-instituut voor beslag- en veiligheidstechniek. Daaraan verbonden was een jaarlijkse sponsering gedurende vijf jaren in de startfase. Hiermee werd uitdrukking gegeven aan de verbondenheid met de regio en de vestigingslocatie Velbert. 2008 was ook het jaar, waarin WILKA de eerste elektronische cilinder op basis van de internationaal wijdverspreide Mifare- standaard presenteerde. 2009 als jaar van de wereldwijde financiële crisis heeft ook bij WILKA sporen achter gelaten, al waren deze vele malen kleiner dan in andere branches. De teruggang betrof in het bijzonder afzonderlijke exportmarkten. In tegenstelling tot andere branche-ondernemingen kon het middel 'korter werken' of ontslagen achterwege blijven, wat evenwel een stijging van het aandeel personeelskosten tot gevolg had.

Bij de producten lag het zwaartepunt op een compleet nieuwe slotenserie voor het profieldeurensegment. Bij de cilinders trad een sterke vraag naar nieuwe uitvoeringen tegen actuele inbraakmethodes op. 2010 begon met de toetreding van de zesde familiegeneratie in de persoon van Robert Schlieper. Hij startte in de technische afdeling, om voldoende productie- en fabricagekennis op te doen. De ervaringen gedurende de achter ons liggende jaren met gewijzigde zwaartepunten, maar ook de moeilijkheden op de afzonderlijke exportmarkten vroegen om een nieuwe organisatie van de verkoopstructuur.

Het jaar 2012 liet met meer dan 5 miljoen euro de tot dusver hoogste investeringen uit de bedrijfsgeschiedenis zien. Bij de machines werd o.a. de grootste flexibele cilinderkernfreesmachine ter wereld geïnstalleerd. En na tal van jaren werd met een kantoornieuwbouw een markant teken neergezet. In ruim 5 maanden bouwtijd ontstond een modern verkoop- en scholingsgebouw.

In 2015 kan de onderneming terugblikken op een 150-jarige traditie, en zijn de verhalen van vroeger op sommige plaatsen nog voelbaar.

2020

Het jaar 2016 werd gekenmerkt door de verandering van het management.
Na 27 jaar droeg Wolfgang K. Schlieper de functie van directeur over aan zijn zoon Robert Schlieper, de 6e generatie binnen het bedrijf.

In datzelfde jaar werden de eerste maatregelen voor een van de grootste herstructureringsprocessen binnen de productie in gang gezet.
De planning omvatte machine-investeringen van meer dan 7 miljoen euro binnen twee jaar, met gelijktijdige capaciteitsuitbreiding en optimalisatie van de productieprocessen.
Hiervoor werd een productieruimte van 1.600 m² gerealiseerd.

2017 De productontwikkeling in de sector van sloten voor metalen deuren, cilinders en elektronica toont duidelijk de innovatieve geest van het bedrijf. De focus op de metaalconstructie heeft zijn sporen verdiend en na rijp beraad werd de productie van sloten voor houten deuren stopgezet.

2019 Met de "WILKA - Fit for Future Strategy", die geldig is tot het jaar 2030, past het bedrijf zich aan de veranderende markteisen aan. De uitvoering van de strategie zorgt voor zowel de winstgevendheid als de medewerkers- en klanttevredenheid op de lange termijn.